تورم و باز بودن تجارت در ایران: یک تحلیل تجربی (1386-1344)

هدف از این مقاله بررسی رابطه سببی بین تورم و باز بودن تجارت در اقتصاد ایران با استفاده از داده‌های سالانه در فاصله سال‌های (1386-1344) می‌باشد. به این منظور درصد رشد شاخص کل بهای کالاها و خدمات مصرفی به‌عنوان شاخص اندازه‌گیری نرخ تورم و مجموع صادرات و واردات گمرکی به‌صورت درصدی از تولید ناخالص داخلی جهت اندازه‌گیری درجه باز بودن تجارت به‌کار‌گرفته شد. نتایج برآورد مدل با استفاده از آزمون همجمعی جوهانسن و الگوی تصحیح خطای برداری نشان می‌دهد که در طول دوره مشاهده یک رابطه تعادلی بلندمدت میان متغیرها برقرار بوده و تورم اثر مثبت و معناداری بر درجه باز بودن تجارت در ایران داشته است، به‌طوری‌که یک درصد رشد در نرخ تورم موجب 12/0 درصد افزایش در درجه باز بودن تجارت در یک دوره بعد و 19/0 درصد افزایش در درجه باز بودن تجارت در 2 دوره بعد گردیده است.